Δεν νομίζουμε να χρειάζονται ειδικές συστάσεις για αυτούς τους δύο θρυλικούς μουσικούς, δύο καλλιτέχνες που για πολλά χρόνια κυριάρχησαν στο κρητικό μουσικό στερέωμα, είτε ώς ζυγιά, είτε ώς μονάδες.
Νικολής Χάρχαλης, ο βιολιστής - θρύλος! Σταύρος Μαυροδημητράκης, ο λαγουτιέρης-πρώτυπο!
Στα δύσκολα χρόνια των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, άκμασε αυτή η ζυγιά. Από τα τέλη της δεκαετίας του '10, έως και τις αρχές του '30. Σχεδόν δεκατρία χρόνια γεμάτα γλέντια, γεμάτα επιτυχίες. Μουσική "κυριαρχία" και στις πέντε επαρχίες του νομού Χανίων. Αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο εκεί. Πολλές αναφορές έχουμε σήμερα για παρουσία τους σε πολλές περιοχές του νομού Ρεθύμνης. Ακόμα και στο Ηράκλειο καλέστηκαν να παίξουν, όπως και στην Αθήνα.
Ζυγιά σωστή, δεμένη, συνεργασία άψογη, ο καθένας γνώριζε πολύ καλά τις δυνατότητες του άλλου, αμοιβαίος σεβασμός πάνω απ'όλα. Έδωσαν τα φώτα σε νεώτερους, δημιούργησαν μιμητές, φανατικούς θαυμαστές, δέσποσαν και εντυπωσίασαν στην εποχή τους, ίσως όσο καμία άλλη ζυγιά εκείνα τα χρόνια της ακμής τους!
Κουραστικές πορείες, από το ένα γλέντι στο άλλο, συχνά από την μία επαρχία στην άλλη, θρυλικές σήμερα οι ιστορίες αυτών των γλεντιών, νοσταλγικές οι εξιστορήσεις όλων όσων τους έζησαν.
Ο Χάρχαλης, στο απόγειο της καριέρας του, έδειξε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του τότε νεαρού, σχεδόν δεκαοκτάχρονου Μαυροδημητράκη. Ήσαν άλλωστε κοντοχωριανοί και μπορούσαν να ανταμώνουν εύκολα ώστε να κάνουν πρόβες και να "δένουν" αρμονικά τα όργανα τους. Δεν υπήρχε χωριό και πανηγύρι στην Κίσαμο, που να μην πρωταγωνίστησαν κατά την δεκαετία του '20. Όπως προείπαμε όμως, δεν περιορίστηκαν μόνο στην Κίσαμο. Η απήχηση ήταν μεγάλη παντού. Ολόκληρη περιοδεία στον Αποκόρωνα, στα Σφακιά, έπειτα σε χωριά του Ρεθύμνου και μετά, από τρείς μήνες σχεδόν, πίσω στην "βάση" τους. Ανταμείφθηκαν από τον κόσμο, εκτός των όποιων χρημάτων, με την αγάπη και την καλοσύνη. Όπως μας είχε πεί κάποτε ο αείμνηστος Ναύτης "Ήταν μεγάλη υπόθεση για έναν γαμπρό να έχει κλείσει για το γαμήλιο γλέντι τον Χάρχαλη με τον Μαυροδημήτρη......!"
Δισκογραφικά, άφησαν ένα όχι και τόσο μεγάλο σε ποσότητα, αλλά λαμπρό σε ποιότητα, δισκογραφικό έργο. Δύο δίσκους στην "δύση" της δεκαετίας του '20, και άλλους τρείς περίπου δίσκους στις αρχές της δεκαετίας του '30. Αυτό, όσον αφορά την επίσημη δισκογραφία τους, γιατί ανεπίσημα, είναι αρκετοί οι "συλλέκτες" ανέκδοτων ώς επί το πλείστον, ηχογραφήσεων τους.
Δεν είναι παράλογο να πούμε, ότι ο Μαυροδημητράκης, "εκτινάχθηκε" μέσω αυτής της συνεργασίας, στο κρητικό μουσικό στερέωμα και μετέπειτα, δούλεψε μαζί με όλα σχεδόν τα μεγαθήρια του βιολιού και της λύρας. Αλλά και ο Χάρχαλης, ακόμα και στα βαθιά του γεράματα, όπως εκμυστηρεύθηκε στον βιογράφο του και όχι μόνο, ωφελήθηκε πολύ από την συνεργασία του με τον Μαυροδημητράκη και τον ξεχώριζε πάντα, ανάμεσα στο πλήθος των λαγουτιέρηδων, με τους οποίους είχε παίξει.
ΠΗΓΗ: http://kissamoschania.blogspot.de/
0 Σχόλια